Експеримент

Катерина ни раскажува за нејзиниот еднодневен експеримент.Ох,тоа навистина  беше вистинско откровение за неа. Таа си имаше проблем што е многу својстевен за повеќето  од нас. Таа лесно критикуваше во секоја ситуација. Ги критикуваше луѓето и се жалеше на се. Едно утро додека таа размислуваше за еден цитат од Библијата каде што пишува „...да не се осудуваме веќе еден со друг...“ Римјаните 14:13, таа почувствува како Бог ја охрабрува да проба цел ден да не критикува и осудува никого.

Катерина проба да заборави на овие стихови и ги игнорираше, меѓутоа тие не и даваа мир и постојано и се навраќаа во мислите.Таа сакаше да си го оправда нејзиниот критичен начин на размислување, говорејќи си на себе дека Бог ни дал мудрост да анализираме и евалуираме па дури и да резултатот од тоа  биде негативен. Таа размисуваше долго за ова и во мислите уште повеќе се жалеше и критикуваше. На крај колку и да не и се допаѓаше тоа таа реши да направи експеримент и само едне ден да не си дозволи да критикува и осудува.

Цело утро таа размислуваше каков ќе биде ефектоt од овој експеримент на крајот од денот. Ручекот што го помина заедно со сопругот и пријателите помина вообичаено освен што на маста седеше една особа која постојано молчеше, тоа беше Катерина. Таа не се обврза на молчење, само на не критикување. Ја изненади фактот дека поголемиот дел од нејзиното зборување е критикување и осудување, и сега немаше што да каже. Таа беше тивка и не зборуваше затоа што не знаеше што да каже без да критикува. Затоа молчеше и изгледаше дека нa никој не му сметаше тоа. 

И тогаш на сред попладне почнаа да и доаѓаат креативни идеи какви што не имала оддамна. На крајот од денот таа беше обземена од радост и восхит за тоа што се може да направи ако се воздржува од критички став. Таа напиша писмо со кое ја охрабри својата пријателка, помина време во молитва за другите за кои наеднаш почувствува огромна љубов, бараше опростување од своите деца, гледаше каде и на кого може да помогне и ниту една критичка и осудувачка мисла не ја спречи во тоа. Како плод од сето ова имаше огромна радост во себе.

Еднодневниот експеримент на Катерина се претвори во нејзина живодна навика.

„Никаков лош збор да не излегува од вашата уста, туку само полезен за изградување, каде што е потребно, за да им даде благодат на слушателите.“
Ефешаните 4: 29

Слушај го внатрешниот глас

Седам и размислувам за изминатава  недела, за тоа што се ми се случи и во себе си ја изговорив познатата реченица: Хм, чудни се Божјите патишта.  Но, ако размислам подлабоко Божјите патишта не се чудни, само ние тешко ги разбираме, зошто нашиот ум функционира поинаку од Божјиот. Нашите желби, интереси и стравови ни ја одзимаат мудроста која Господ ни ја дал преку Светиот Дух.  Кога треба да направиме нешто секогаш се потпираме на нашето разбирање, на она што го гледаме и она што го слушаме.  А душевниот човек не го прима она што е од Божјиот Дух, зашто тоа е безумство за него, и неможе да го разбере, зашто за тоа треба да се расудува на духовен начин (1 Коринтјаните 2: 14). Можеме да ги прочитаме сите мудри книги на овој свет, можеме да зборуваме повеќе јазици, па дури и да знаеме што е правилно а што не, но потпирајќи се на нашиот разум грешиме. Ние не ја знаеме иднината, ние не ги знаеме мислите на другите. Но, имаме еден внатрешен глас во нас кој секогаш и без исклучок ни зборува. И кога не го слушаме тој глас,  колку и да мислиме дека постапуваме правилно сепак немаме мир. Никој нека не се мами. Ако некој меѓу вас мисли дека е мудар во овој свет, нека стане безумен, за да може да стане мудар, зашто мудроста на овој свет е безумство пред Бог! (1 Коринтјаните 3:18,19). Господе, те молам дај ни мудрост  и разбирање. Научи не да го слушаме внатрешниот глас , да се надеваме на Тебе со сето свое срце и да не се потпираме на нашиот разум. Зошто само Христовата мудроста може да ни даде мир и да ја зарадува нашата душа. АМИН!

Сфати, за да бидеш сфатен

    Она што навистина го научив е дека една личност може длабоко да биде посветена на бракот, љубовта кон пратнерот, животот во меѓусебна верност и лојалност, посветеноста во одгледувањето на децата, а сепак да ги уништиме односите и довербата. Не мора да зборуваме грубо и нељубезно или да бидеме неучтиви за да повредиме некого. Со оние кои ги сакаме, доволно е да го запоставиме срцето, умот и духот. Односите и довербата не се постојани. Тие се одржуваат и продлабочуваат со активно негување и надоградување со чести гестови на љубезност, обзир , почит и услуга. 

     Научив дека квалитетот на нашиот брак и мојата сопствена среќа не се во голем дел поврзани со она што мојот сопруг прави за мене, туку со она што јас секојдневно го правам за да ја поттикнам неговата среќа, да го споделам неговиот товар и да му помогнам во нештата за кои најмногу се грижиме. Научив дека обединетоста со мојот сопруг е еден од најголемите извори на моќ во мојот живот – не само во заедничката работа, во семејството и заедницата, туку и во секоја област од мојот живот, (бидете совршено соединети во еден ум и во една мисла).. Тоа создава бунар од сила, мир, радост, припаѓање и енергија од која произлегуваат моите најдобри дела, креативноста и водичот кон идните придонеси.

    Конечно, научив дека за една цврста врска потребен е вистински труд и жртвување. Благосостојбата, растот и среќата на другиот треба да ја поставиш како приоритет. И, да, навистина вреди! Тој труд ја отвара вратата кон сопствената среќа. Што би можеле да правиме без еден таков однос кој ни помага да излеземе од себе и да се изедначиме со нашиот потенцијал?

Љубовта долго трпи, љубовта е милостива, лубовта не завидува, не се фали, не се вообразува; не се однесува непристојно, не го бара своето, не се раздразнува. Не држи сметка за зло; не и се радува на неправдата, а и се радува на вистината; сè премолчува, сè верува, на сè се надева, сè трпи.  Љубовта никогаш не престанува 
(1 Коринтјани 13-:4-8)

ПОМОШ ЗА ЈАНА

Здружението ,,Македонска зора,, , Хуманитарните организации 

,,Светлина на дланка ,, и ,,Македонско - беломорски крст,, заедно со родителите на Јана Љондова и нивните пријатели започнува со хуманитарна кампања за собирање парични средства за лекување на Јана во Русија . 
Јана има 14 години и боледува од ,,церебрална парализа ,,со парализа на телото и на екстремитетите . Воедно во Детска клиника во Русија успешно се лечи спазамот со терапии и матични клетки со којашто терапија ке може нормално да се движи и телото да и се рехабилитира за да може самостојно да се движи и функционира . За оваа интервенција се потребни минимални средства од 70 000 евра , кои родителите не се во можност да ги обезбедат . Затоа ве замолуваме да донирате на следните места - 
Во Клубот ,,Незаборав ,, Тц Скопјанка сутерен до Пазарчето и во сите локации - Приватни здравствени установи ( Во специјално утврдена кутија за Јана Љондова )
На жиро – сметката 380277041801184 / Прокредит –банка за Јана Љондова
И во Комерцијална банка ад Скопје Жиро –сметката 300000002923325 на Здружението ,,Македонска зора ,, со назнака за Јана Љондова .

Пустина

Секојдневно се соочуваме со разни ситуации за кои најчесто мораме да донесеме некоја одлука, да преземеме ризици, да се застапиме за нешто, да поттикнеме некого. Секако тоа со себеси носи ризик дали одлуката е правилна или не. Не знаеш на која страна да тргнеш, не знаеш на што ќе згазнеш.. Ах, пустина полна со песок.
Има ситуации кога сме во материјална потреба, без работа, кога резервите на финансии се потрошиле, или кога сме исцрпени од премногу работа, а мала заработувачка. Потребата му го одзема животот на човекот Ах, пустина без вода. Ситуации кога нѐ напаѓаат и сакаат да ни наштетат заради свои интереси, нѐ ограбуваат, нѐ измамуваат или нѐ отфрлаат. Ах, пустина со многу змии, шкорпии и пајаци. 
Ситуации кога сме обесхабрени од тешки предизвици, од предолго чекање нешто да се случи или да се промени. Ах, пустина со непроодни песочни дини.
За мене еден од најпоучните делови за практичниот животот од Библијата е делот од Стариот завет кога Израелците биле во пустината. Може да се поучиме од нивното однесување и по илјадници години. Без разлика каков облик земала пустината можеме да ја доживееме и денес и да талкаме долго време, затоа што забораваме од каде Бог нѐ избави и што ни вети. 
Кога израелските деца Му верувале на Бог, Тој ги избавил од ропство и ги водел дење со облак, а ноќе со огнен столб до ветената земја. Кога биле гладни, но со доверба чекале на Бог, Тој ги хранел со мана од небото. Кога биле жедни вадел вода од карпа. Кога ги каснувале змиите, ги избавувал само со еден поглед, преку вера. Кога сме во некаква пустина, многу е важно да сме свесни што ни се случува и како да реагираме бидејќи тоа ќе ни ја одреди насоката на животот. Иако пустината нѐ истоштува психички и емотивно, сепак милостивиот Бог, преку силата на Светиот Дух ќе нѐ зајакне, ќе ни даде насока и ќе нѐ охрабри. Ќе ги примиме Неговите мир и освежување, додека дозволуваме Божјиот карактер да го обземе нашето срце. „Не со силата и снагата, туку со Духот Свети“ (Захарија 4:6).
Пустина во мојот живот траеше и траеше. Жеднеев, молев и давав сѐ од себе за да се избавам, но не можев да разберам дека всушност треба му предадам сѐ на Бог. Дека мојот живот е Негов и секако Тој ќе го заштити Своето, а јас само треба да се одморам во Неговата прегратка. „Ова ви го реков, за да имате мир во Мене. Во светот имате неволи; но бидете храбри - Јас го победив светот” (Јован 16:33).

Молителka

Во Стариот завет, во светата скинија се наоѓал олтарот каде што се палел благопријатен мирис пред Бог (молитвата). Тој се палел од олтарот каде што се принесувало жртва.  Жртва е да се молиш. Молитвата бара посветеност, жртва на време и да кажиш „не“ на некој лични интереси за да можеш да се повлечеш во својата тивка соба и да се молиш. Честопати тоа може да значи да ги оставиш алиштата несредени и садовите неизмиени за да издвоиш време за молитва. Сепак, молитвата не треба да биде изговор за несреден дом, меѓутоа треба да ни биде преоритет.

Апостол Павле ги жртвуваше својата волја, своите безбедност и живот за да Му служи на Бог и на Неговите луѓе. Неговиот голем успех беше тесно поврзан со жртвувањето на својот живот за другите. Има голема сила во жртвата. Делото што го направи Исус на крстот е симбол на најголемата дадена жртва и има огромна моќ во животот на оние што Му веруваат. Степенот на кој го предаваш својот живот за другите е степенот на кој ќе ја искусиш Божјата сила во твојот секојдневен живот.

 Во една црква имало една жена, која имала 90 години. Таа можела да ги каже имињата на долг список луѓе за кои другите би имале потешкотии да ги запомнат и да се сетат . Кога била запрашана како успеала да  ги запомни, таа одговорила: „ Јас се молам за нив секој ден“. Тешко е да се заборави некој за кој се молиш, зарем не?!

Павле вели „ Вие сте царско свештенство - избран народ.“ Размисли за тоа. Свештенството значи застапништво, да се застапуваш во молитва, не за себеси, туку за другите. Застапувањето во молитва за тебе често ќе значи жртвување на твоето време, непреспиени ноќи поминати во молитва.

Можеби си велиш „Мене ми е потребно да се молам за себе за да се пронајдам“, Бог вели „Кој ќе ја загуби својата душа заради Мене (жртва), ќе ја најде„ Матеј 16:25. Кога се молиме за другите тоа ни помага да се пронајдеме себеси.

Дали некогаш си се запрашал што е Божјата волја за твојот живот? Во Библијата пишува: „Радувајте се секоагаш, молете се постојано и благодарете за сè, зашто тоа е Божјата волја за вас во Христос Исус“. 1 Солунците 5 :17

Бог нè повикува да се молиме постојано. 

Радувајте се во надежта, бидете истајни во невола, постојани во молитва. Римајани 12:12

 „Бидете постојани во молитва со будност и благодарност“. Колошаните 4:2

„Ноќе и дење најсесрдно се молиме...“ 1 Солунците 3: 10

Не се откажувај од молитвите, биди истрајна и упорна. Нека не ти здодее, зашто за тоа си повикана.

Дали Бог ти зборел во срцето дека треба да се застапуваш за другите во молитва? Тогаш, не се откажувај и биди неуморна во молитвите. Има голема сила во молитвата на праведникот. Молитвата носи промени во животот на луѓето и промена на ситуациите. Ние како жени сме дожни да се молиме и за нашите деца и за сопрузите за сите да дојдат до познавањето на Бог и да одат по Неговите патеки. Многу познати личности во христијанскиот свет имале зад себе мајки што се молеле неуморно за нив. Молитвата бара истрајност.

Да не забораваме да се молиме за браќата и за сестрите во црквата, зошто сите ние сме искушувани од лукавиот и има опасност да застранеме од вистината. „Со секаква просба и молитва, молете се во Духот во секое време, и заради тоа бдејте со сета истрајност и со молба за сите светии..“. Ефешаните 6:18

Библијата ни вели да се молиме за властите и за авторитетите да имаат мудрост од Бог за да водат. Да се молиме за нашите пријатели, роднини и блиски, кои не го познаваат Бог, за да Го запознаат и да имаат вечен живот.

„На ѕидовите твои Ерусалиме, поставив стража, која нема да молкне ни дење ни ноќе, О вие што Го спомнувате Господа, не замолкнувајте. Не замолчувајте пред Него сè додека тој....не го изврши тоа ( за кое се молиш)..и ќе ги наречат свет народ , откупен од Господ...“ Исаија 62 6-7,12.

Продолжи да се молиш. Бог ќе одговори!

Пролетно чистење?!

Исчистете го вашиот орман и помислете на многумина кои се во потреба.

Донирајте облека, обувки, чанти, ремени и сл.

Информации на:  076/462-513

Некој сигурно ќе ви биде благодарен!

Прашања на срцето

Вчера вечер излегов со една пријателка на кафе. Иако имав неколку работи на ум, кои сакав да ги споделам, сепак не кажав ништо од тоа, затоа што потребата една жена да биде ислушана е поважна од секоја мудра изрека, или лекција што сме ја научиле. По убавото време поминатo заедно, си заминав дома размислувајќи за основните прашања на човековото срце. Одговорите на тие прашања нѐ водат до смислата на нашето постоење.

1. Која сум јас? 

Дали сум свесна за мојот идентитет, или постојано барам некој друг да ми каже која сум. Дали облеката, парите или работата ми го диктираа начинот на живот. Се сакам ли себеси?!

            2. Од каде сум?
     Од каде потекнувам, од мајмун или од Бог. Случајно ли се најдов сега и тука или сѐ е дел од еден поголем план.

          3. Зошто сум тука? Имам ли цел во животот, или само чекам во страв да помине моето времето на земјата. 

            4. Што можам да направам?

Свесна ли сум дека моето постоење прави разлика во целата генерација.

            5. Каде одам?

Животот е краток. Тоа е тоа, или има нешто повеќе.

Фрустрирачки е да живееш без цел. Најголемата трагедија во животот не е смртта, туку да живееш живот без да знаеш зошто живееш. Го паметам времето кога ги немав одговорите на овие прашања. Кога лутав наоколу сѐ додека не ме пронајде Христос. Сѐ додека Исус не ми кажа дека:

      -          сум дете на Бог (Јован 1:12,13)

      -          Бог ме создал и ме одбрал уште во утробата на мајка ми  (Јован 15:16)

      -          ми дал дарови и потенцијали да донесам светлина во светот (Матеј 5:14-16)

      -          сѐ можам преку Христос, Кој ми дава сила (Филипјаните 4:13)

      -         мојот дом е на небото (Јован 14:1,2)

Дај си и ти одговор на овие прашања и одмори се!

Женска конференција

Одлучете денес...

 Наближувајќи при крајот на својот животен век Исус Навин ги повика водачите на Израел и им рече:„ Вие видовте сѐ што Господ, вашиот Бог, направи пред лицето ваше... (Исус Навин 23:3). Потоа ги соочи со одлука што тие мораа да ја направат за себеси: „одберете си сега кому ќе му служите“ (Исус Навин 24:15). Што направија тие? Му служеше Израел на Господ во сите денови додека беше жив Исус Навин..(Исус Навин24:31). Тоа звучи добро, зарем не? Тие го одбраа вистинското.

Меѓутоа да погледнеме поблиску. Тие Му служеа на Бог делумно, само кога имаа некаква корист и лична придобивка. Веднаш по смртта на Исус Навин, Израел требаше да ги нападне и да ги избрка паганските народи и да им ги разурне светилиштата на туѓите богови. Меѓутоа, тој ги остави тие народи да живеат под негово ропство, и со текот на времето измеша со нив, земајќи жени од нивните, иако Бог им го забрани тоа (Судии Израелови 1:27).

Иако Исус Навин му беше целосно посветен и послушен на Бог, другите израелски водачи-старешини го следеа Бог делумно. И кој беше резултатот на сето тоа? Нивните синови и ќерки се земаа со девојките и момчињата од паганските народи и го преземаа нивниот начин на жвеење и верувањата. ...и кога целото поколение им се придружи на своите предци, и настана по нив друг род, кој не Го знаеше Господа и делата Негови, какви што му беше направил на Израел, тогаш Израеловите синови почнаа да прават зло пред Господ и да му служат на Ваал. Го оставија Господа, Бог на татковците нивни, Кој ги беше извел од земјата египетска, и се свртија кон други богови на тамошните места, и почнаа да им се поклонуваат и Го разгневија Господа...тие одново почнаа да живеат во уште поголем разврат од своите предци, одејќи по други богови, да им служат и да им се поклонуваат. И не отстапуваа од делата свои жестоки и од лошиот пат свој  (Судии 2:10-12,19).

Која беше причината што таа млада генерација ја загуби духовната вредност? Тоа беше компромисниот живот на нивните родители. Одлуките и животот на една цела генерација се рефлектира на следната генерација. Тоа ни помага да разбереме и да размислуваме за тоа како нашите родители влијаеле врз нашата духовна посветеност или непосветеност и како ќе се одрази тоа на нашите деца. Родителите се тие што можат и треба да стават здрава духовна основа и да создадат здрава духовна атмосфера во која ќе растат нивните деца. Ние како родители сме должни на нашите деца да им кажиме за Бог, за Неговото Слово и за Неговите дела во нашиот живот. Ние треба да им дадеме на нашите деца длабоки духовни корени уште од нивната најрана возраст. Библиските стихови што децата ги учат дома или во неделното училиште може да ги врати кон вистината подоцна во нивниот живот ако се случи да одберат погрешни патеки. Божјото Слово е живо и делотворно, и засадено во срцата на децата ќе си донесе вистински плод во свое време. Меѓутоа, не им кажувајте на децата само за Бог, туку пред нив покажете и бидете пример за тоа како се живее свет и побожен живот. Децата најубаво учат од пример гледајќи ве вас во вашето секојндневие. Ајде да бидеме родители што ќе подигнеме една цела нова генерација, која ќе го љуби Бог. Одлучете денс кому ќе му служите...а, пак јас и домот мој ќе Му служиме на Господ. (Исус Навин 24:15)

Бог се грижи за тебе

   „Надевај се на Господ од сѐ срце и не се потпирај врз твојот разум. По сите твои патишта размислувај за Него, и Тој ќе ти ги покаже твоите патеки.„ Изреки 3:5,6

    Една моја пријателка, која помина низ тешка операција, мораше да користи патерици неколку месецa додека не закрепна. Каков предизвик и измачување беше тоа за неа?! Некогаш ќе ја видев задишaна на скалите, а рацете и беа вцрвенети и отечени од тежината со која се потпираше. Потпирањето на патериците може да биде многу исцрпувачка работа. Но, на ист начин е исцрпувачки кога се потпираме на нашиот разум!

    Ако сакаш да имаш навистина лош ден -отстрани Го Бог од него! Обиди се сама да си ги средиш работите потпирајќи се на своите разум и проценка. Трчај по секоја понудена можност. Кога ќе се најдеш во „слепа улица“ врати се и потоа тргни по друг пат. Кога и тој пат нема да те однесе никаде, обиди се со малку манипулација, а потоа со паника. Сега погледни наназад и види каде си била.

    Знаеш што? Некој од нас имаат скриено задоволство во грижите. Кога една грижа ќе замине, ние веднаш ја заменуваме со друга. А, има еден куп грижи, кои се наредиле во долга колона, и чекаат да ги пуштиш. Ние всушност, несвесно почнуваме да уживаме да ги потхрануваме грижите. Тие стануваат нашите емотивни и ментални придружници. Но, Исус рече дека грижењето е трошење време. Зошто? Затоа што грижите ти го оптоваруваат умот и спречуваат да уживаш во она што веќе го имаш. „Затоа ви велам: не бидете загрижени за својата душа, за тоа што ќе јадете или  што ќе пиете; ниту за своето тело,  што ќе се облечете. Зар животот не е повеќе од храната, и телото од облеката? Погледнете ги небесните птици: тие ниту сееат, ниту жнеат, ниту собираат во амбари, а сепак, вашиот небесен Татко ги храни. Зар не сте многу повредни од нив?„ Матеј 6: 25,26

    Во посланието до Филипјаните 4:6,7 Павел пишува: а) Не грижете се за ништо б) во сѐ, преку молитва и благодарност, искажувајте ги своите барања пред Бог в) Божјиот мир...ќе ги штити вашите срца и вашите мисли во Христос Исус .

    Грижите само ќе ни наштетат, ќе нѐ изморат, ќе ни го намалат здравјето. Бог сака да ги земе твоите грижи и да се грижи за тебе. Не се сомневај во Неговата љубов и во желбата да ти помогне. Предај Му ги грижите денеска и  верувај дека Тој ќе се погрижи за тебе.

Вистина

           „Вистина, вистина, ти велам, ако некој не се роди одозгора, тој не може да го види Божјото Царство.” Јован 3:3,4

Христијанството не е обична религија што ја прифаќаме со нашето раѓање, како наследство. Дури не можеме ни да ја купиме, ни да ја заработиме. Можеме за некого да кажеме дека е многу добар, може некој да живее супер религиозен живот, но дали тоа носи спасение? Всушност, ако погледнеме во Словото ќе забележиме дека Исус ги отфрлил таквите луѓе ги   (Лука 18:10-14). А од друга страна, ги прифаќал оние што признавале дека се грешни, кои се покајале и се исповедале. Најголема грешка е кога мислиме дека нашите добри дела ќе нѐ спасат (Римјаните 3:23; 6:23; Јаков 2:10). Казната за гревот е смрт, но Исус вели дека Светиот Дух треба да го обнови нашиот дух. Преку Адам и Ева умревме духовно, а преку Исус се раѓаме повторно духовно.

Луѓето мислат дека ако прават добри дела, автоматски ќе се променат и однатре, но вистината е обратна. Ако човек се промени однатре, тогаш ќе дава добри плодови правејќи дела што му се угодни на Бог. Треба да умреме за гревот. Да умреме за гревот значи вистински да го прифатиме Исус за Спасител, кој умре за нашите гревови наместо нас. Но сега, откако сте ослободени од гревот и станавте робови на Бога - го имате вашиот плод - осветувањето, и крајниот исход вечниот живот. Зашто заслуженото за гревот е смрт, но бесплатниот дар од Бога е вечен живот во Христос Исус, нашиот Гопсод  (Рим. 6:22-23).

Сите религии се слични и горе-долу го велат истото за она што значи да си добар и морален. Но, разликата е во тоа што тежината на спасението ја ставаат врз грбот на луѓето, додека во вистинското христијанство, Исус е Тој преку кого се спасуваме т.е. повторно се раѓаме духовно.  И така, ако некој е во Христос, тој е ново создание; старото помина, еве сè стана ново (2 Кор. 5:17). Повторно да се родиме не значи да веруваме во нешто поинаку од другите, туку да се случи целосна промена во личноста.                    

Исус почнува да живее во нас.

            Силата на Светиот Дух нѐ менува секојдневно.

            Библијата станува жива бидејќи е вдахната од Светиот Дух и Тој му зборува на нашиот дух.

            Љубовта ја примаме и неизмерно ја даваме. . .  

Нашиот дом е на небото

    Библијата е живо Слово, кое не само што ни ја пренесува историјата и нѐ учи за Божјиот карактер, туку и е најдобриот прирачник за животот. Иако не е лесно, но животот може да биде многу едноставен ако работите ги гледаме од вистинска перспектива. Треба да си признаеме дека најчесто самите си го комплицираме животот.

    Животното прашање не е дали ќе поминуваме низ искушенија и низ пустини, прашањето е како ќе се однесуваме додека се наоѓаме во таква ситуација. Можеби некој се чувствува дека е во безизлезна ситуација, да, мене многу често ми се случувало, но само затоа што забораваме на она што нѐ учи Библијата. Забораваме дека сме Негови деца (Рим. 8:15,16), забораваме на зборовите на Исус кога вели дека оди да ни подготви место на небото (Јован 14:2).
    Сегашните маки се невредни во однос на она што го имаме на небото. Да веруваме во ветувањето на Бог  (Рим. 8:18). Наместо да паѓаме во замката на ѓаволот, кој проблемите ни ги прави центар на нашето внимание, и наместо  да седиме сожалувајќи се и губејќи си го времето во грижи, едноставно треба да се присетиме дека сегашната ситуација е незначајна во споредба со она што Господ го направил за нас. Кога донесуваме важни одлуки, не треба да бидеме кратковиди и да се трудиме да ја задржиме моменталната сигурност. Бог направил толку големи работи за нас. Така што кога ќе дојдат тешките моменти да можеме да се присетиме на минатото и да ја замислиме иднината со вера .
    Да се поучуваме од примерите во Библијата. Израелците ги видоа незамисливата љубов и силата на Бог кога ги изведе од Египет. За нив го раздели морето, за нив постави  облак преку ден да ги води, а ноќе, огнен столб. Секојдневно ги хранеше со мана од небото, и кога се појави проблем за три дена заборавија на сѐ.  А Јосиф од друга страна, го преброди секој проблем смирено и со вера. За целото зло што му беше сторено од браќата кога го продадоа како роб, Бог го благослови повеќекратно. Верноста на Јов беше наградена бидејќи не се жалеше на својата состојба. Заради трпеливоста и вербата Рут беше благословена и од нејзината лоза произлезе Спасителот.
    Ако сме цврсто уверени во Божјата љубов, Бог секоја ситуација ќе ја употреби за наше добро, за ние да научиме нешто (Рим. 8:28). Ајде да ги следиме добрите примери во Словото и да бидеме како Јосиф, како Јов, како Рут, како Давид, како апостолите. Апостол Павле во 2 Кор. 4:16-18 вели: Затоа, не папсуваме, па и ако се распаѓа нашиот надворешен човек, внатрешниот се обновува од  ден на ден. Зашто нашата сегашна невола ни донесува прекумерно, и неизмерно, вечно изобилство на слава, бидејќи ние не гледаме на она што е видливо, туку на она што е невидливо; зашто видливите работи се привремени, а невидливите се вечни.

Семинар на тема: Абортус

5 Март 2011 19:00 до 21:00 , Kroskrods Centar во Маџари ( над Fast food Tomi). "Дојдете да научите повеќе за физичките последици од аборусот и што вели Библијата за вредноста на животот".

Свесност за духовната борба

„Облечете се во сето Божјо оружје, за да можете да устоите на лукавствата на ѓаволот.  Зашто нашата борба не е против крв и месо, туку против управителите, против властите, против световните мрачни сили на на овој свет, против духовните сили на злото на небесата. Затоа земете го сето Божјо оружје, за да можете да се противставите во лош ден и откако ќе свршите сè, да се одржите! Затоа, стојте цврсто, препашани со вистината преку половината, облечени во оклопот на праведноста, и со нозе обуени со подготвеност за Евангелието на мирот! А освен тоа земете го штитот на верата, со кој ќе можете да ги угаснете сите огнени стрели на злиот, земете го и шлемот на спасението и мечот на Духот - кој е Божјото слово“  (Ефеш. 6:11-17).

     Низ сите денови од животот постојано нешто има што нѐ мачи, што не ни дава мир. Барем во мојот живот е така. Де убави моменти, де тешко, тешко не се издржува. Пред неколку дена станав од креветот чувствувајќи се дека е подобро да не станувам. Сѐ тргна наопаку. Викам по децата, викам по сопругот, се жалам како сѐ да е против мене, никој не ме слуша. Дури и немав време да се подготвам и да стигнам онаму каде што требаше да стигнам. Со еден збор сакав да врескам. И додека се возев накај центарот си мислев: „Аман Боже, до кога веќе со овие искушенија“. И ?! Во истиот момент кога си го изговорив тоа, се исполнив со мир. Зошто? Затоа што станав свесна што ми се случува.

Пред сѐ, многу е важно човек да е свесен за постојаната духовна борба во која се наоѓа, а потоа да има на ум дека во никој случај не треба да се потпира на себеси. Само Бог може да ни подари победа преку Неговата сила. Мора да се ослободиме од преголемата вера во себе. Да погледнеме длабоко во срцето и да видиме до која мера ѝ робуваме на желбата да си угодуваме себеси. Борбата не против другите, борбата е против нас самите, против стариот човек. Нели Господ ни заповеда да ги љубиме другите како самите себеси, а Бог да го љубиме и повеќе од тоа. Но, колку често сме обземени од мислите за сопствената среќа. Да ја отвориме вратата на срцето. Да Му дозволиме на Бог да го менува нашето срце. Најпрво да го исчистиме од целата нечистотија, а потоа да го наполниме со Божјите дарови. Можеме ли да ја наполниме чашата со чиста вода, ако прво не ја истуриме бајатата? Чекаме ли важен гостин во нашиот дом, а претходно да не ја исчистиме куќата? Да го подготвиме нашето срце како храм за Господ, и да бидеме совршени како што е совршен Тој. Сѐ додека не ги искорениме сите корени на каколот од срцето, ќе лутаме наоколу самосожалувајќи се. Нашата љубов е заклучена само за нас. Да ја ослободиме љубовта, па злото ќе побегне. Сите прашања од типот: „Дали сум среќна?“ „Дали ќе бидам задоволна?“ ќе ги снема, ако навистина се откажеме од себе. Таа тврдоглава желба за лична среќа е причина за немир и поделеност, која владее во нашата душа. Да се откажеме од неа и да дејствуваме против неа, останатото ќе ни биде дадено и без труд. Светиот Дух не е испратен само да нѐ утешува и да нѐ дарува, туку да нѐ исчисти и да нѐ подготви како совршена невеста за Христос.

Жената во христијанството

    Бог го создал првиот човек и му дал дарови според Својата благодат, но сепак, нешто му недостигало, помошник сличен на него. Без тој помошник, блаженството на рајот не било целосно.
    Мажот, бидејќи бил способен да зборува, да мисли и да сака, му било потребно друго мисловно битие. Бог ја создал жената како животен сопатник на мажот. Таа била создадена од Бог, за со својата љубов, да го направи блаженството целосно. Според Бог, местото на жената е покрај мажот, значи таа не е под него, туку му е слична и само како таква може да ја даде помошта што му е потребна. Од друга страна, жената е во одредена смисла подредена на мажот, затоа што е создадена заради него и е земена од него: „Коска од моите коски, и месо од моето месо! Нека биде наречена Жена, зашто е земена од Мажот!” (Битие 2:23).

    Гревот го изобличил односот меѓу мажот и жената. Ѓаволот ја завел жената, потоа таа го завела мажот и го навела на непослушност. Поради тоа што ја злоупотребила љубавта, Бог ја казнил жената ставајќи ја во положба на потполна потчинетост на мажот: „Твојот копнеж ќе биде кон мажот твој, а тој ќе владее над тебе” (Битие 3:16). Милостивиот Бог, Кој ги сака луѓето, ја врати рамнотежата меѓу половите преку безгрешното зачнување на Марија. Затоа се јави Божјиот Син, за да ги разурне делата на ѓаволот. (1.Јован.3:8).
     За да го спречи деспотизмот, апостол Павле рекол: „Жените да им се покоруваат на своите мажи, како на Господа, зашто мажот е глава на жената, како што е и Христос глава на црквата, (Ефеш. 5:22-23), и тоа да го прават од љубов, а не од ропски страв. Мажи, љубете ги своите жени, како што и Христос ја засака црквата и се предаде Сам Себеси за неа“ (Ефеш. 5:25).

    Една од најважните особини на жената е женственоста. Кога зборуваме за тоа дали жените се еднакво способни како мажите, не можеме, а да не забележиме дека способностите на мажот и на жената се усогласени со улогата што им е дадена од Господ во семејството и во општеството.

    Затоа нивните способности не можат и не треба да се споредуваат бидејќи секој е поспособен во остварувањето на сопствената улога. Жените се по природа поскромни, покротки и позависни и како такви бараат потпора во мажот.

Бидејќи повикот за жената е љубавта, таа не е само извор на пожртвуваност, туку и на голема храброст. Кога зборуваме за храброста на жената, тоа се однесува на храброста во секојдневните животни активности, трпеливоста, болестите, осаменоста.
    Бог ја воздигнал жената со човечка чест и по Божји лик и исто како мажот и жената е откупена преку крвта на Христос, Спасителот. Според повикот, жената треба да се труди да биде битие што љуби и што е посветено. Жената треба, со своите љубов, нежност, грижа за семејството, посветеност спрема мажот и децата, да направи од својот дом извор на љубов, мир и среќа. Оној кој навистина сака, без разлика дали е тоа маж или жена, тој не живее заради себеси, туку живее за личноста што ја сака. Љубовта е појака и од смртта и ништо не може да ја победи.

Бог ни зборува

     Времето поминато насамо со Господ е нешто што не треба да се заборави. Потребно е секојдневно да се практикува за да се исполнува нашето срце, во спротивно ќе чувствуваме празнина. Со текот на времето, ќе почнеме да бараме извори од каде што ќе мислиме дека можеме да се исполниме. Кога ќе чувствуваме празнина за љубов, ќе одиме и ќе ја бараме кај другите луѓе. Кога ќе треба да ги платиме сметките, ќе бараме разни извори на пари. И постојано така ќе лутаме и ќе бараме начини како да ги задоволиме нашите потреби. Надежта ќе ја насочиме кон други работи, а не кон Бог. За тоа зборува Еремија во Стариот завет кога вели: „Зошто Мојот народ направи две зла: Ме остави Мене, Изворот на живата вода, та си ископа кладенци за себе, испукани кладенци што не можат да држат вода“ (Еремија 2:13).
     Честопати грешиме само за да ги задоволиме нашите потреби. Кажуваме грешни зборови или слушаме грешни зборови, кои ни создаваат дупки во срцето. Можеби се извршени грешни дела над нас или ни згершиле со тоа што не направиле ништо за нас. Сето тоа го свртува умот на погрешна страна.

„Човекот, кој свртува од патот на разумот, ќе почива во собранието на мртвите“ (Поговорки 21).
„Пазете ги и вршете ги сите заповеди што ви ги наредувам денес, за да живеете и за да се размножувате, и за да влезете и да ја земете во сопственост земјата што Господ, со заклетва, им ја вети на вашите татковци. Спомнувај си за целиот пат по кој Господ, твојот Бог, те водеше низ пустината во овие четириесет години за да те смири, за да те испита и за да дознае што ти е во срцето: дали сакаш да ги дрзиш неговите заповеди или не сакаш. Те смируваше и те мореше со глад, а потоа те хранеше со мана, за која не знаевте ни ти ниту твоите татковци, за да ти покаже дека човекот не живее само од лебот, туку дека човекот живее од сѐ што излегува од Господовата уста. Твојата облека на тебе не се искина ниту нозете ти отечуваа во овие 40 години. Тогаш признај во своето срце дека Господ, твојот Бог, те воспитува и те поправува како што човекот го воспитува својот син. И пази ги заповедите на Господа, својот Бог, одејќи по Неговите патишта и боејќи се од Него! Па Господ , твојот Бог, те води во добра земја: во земја на потоци и извори, на подземни води што извираат во долините и по бреговите; во земја на пченица и јачмен, на винови лози, на смокви и капинки, во земја на мед и маслинки; во земја во која нема да јадеш сиромашки леб, и каде ништо не ќе ти недостига; во земја каде што камењата имаат железо и каде што ќе вадиш бакар од нејзините ридови. Ќе јадеш до наситка и ќе Го благословуваш Господа, својот Бог, заради добрата земја што ти ја даде”.  „Внимавај да не Го заборавиш Господа, својот Бог, занемарувајќи ги Неговите заповеди, Неговите одредби и Неговите закони што ти ги давам денес. И откако ќе се најадеш до ситост, откако ќе изградиш убави куки  и ќе се населиш во нив; кога крупниот и ситниот добиток ќе ти се намножи; кога ќе насобереш сребро и злато, и кога сѐ твое ќе напредува, тогаш немој да се воздигне твоето срце и да Го заборавиш Господа, својот Бог, Кој те изведе од египетската земја, од куќата на ропството; Кој те поведе низ онаа голема и страшна пустина, низ земјата на огнени змии и скорпии, низ сув и безводен крај; Кој ти извади вода од цврста карпа; Кој те хранеше во пустината со мана, непозната на твоите татковци, за да те смири и за да те испита, па да бидеш среќен на крај.Тогаш не вели во своето срце: ’Со својата моќ и со силата на своите раце го спечалив ова богатство’. Спомни си за Господа, својот Бог! Па тој ти даде сила да го спечалиш богатството, за да го исполни така - како денес -Својот Завет, за кој им се заколна на твоите татковци.  (Второзаконие 8).