Она што навистина го научив е дека една личност може длабоко да биде посветена на бракот, љубовта кон пратнерот, животот во меѓусебна верност и лојалност, посветеноста во одгледувањето на децата, а сепак да ги уништиме односите и довербата. Не мора да зборуваме грубо и нељубезно или да бидеме неучтиви за да повредиме некого. Со оние кои ги сакаме, доволно е да го запоставиме срцето, умот и духот. Односите и довербата не се постојани. Тие се одржуваат и продлабочуваат со активно негување и надоградување со чести гестови на љубезност, обзир , почит и услуга.
Научив дека квалитетот на нашиот брак и мојата сопствена среќа не се во голем дел поврзани со она што мојот сопруг прави за мене, туку со она што јас секојдневно го правам за да ја поттикнам неговата среќа, да го споделам неговиот товар и да му помогнам во нештата за кои најмногу се грижиме. Научив дека обединетоста со мојот сопруг е еден од најголемите извори на моќ во мојот живот – не само во заедничката работа, во семејството и заедницата, туку и во секоја област од мојот живот, (бидете совршено соединети во еден ум и во една мисла).. Тоа создава бунар од сила, мир, радост, припаѓање и енергија од која произлегуваат моите најдобри дела, креативноста и водичот кон идните придонеси. Конечно, научив дека за една цврста врска потребен е вистински труд и жртвување. Благосостојбата, растот и среќата на другиот треба да ја поставиш како приоритет. И, да, навистина вреди! Тој труд ја отвара вратата кон сопствената среќа. Што би можеле да правиме без еден таков однос кој ни помага да излеземе од себе и да се изедначиме со нашиот потенцијал?
Љубовта долго трпи, љубовта е милостива, лубовта не завидува, не се фали, не се вообразува; не се однесува непристојно, не го бара своето, не се раздразнува. Не држи сметка за зло; не и се радува на неправдата, а и се радува на вистината; сè премолчува, сè верува, на сè се надева, сè трпи. Љубовта никогаш не престанува
(1 Коринтјани 13-:4-8)
(1 Коринтјани 13-:4-8)
