Времето поминато насамо со Господ е нешто што не треба да се заборави. Потребно е секојдневно да се практикува за да се исполнува нашето срце, во спротивно ќе чувствуваме празнина. Со текот на времето, ќе почнеме да бараме извори од каде што ќе мислиме дека можеме да се исполниме. Кога ќе чувствуваме празнина за љубов, ќе одиме и ќе ја бараме кај другите луѓе. Кога ќе треба да ги платиме сметките, ќе бараме разни извори на пари. И постојано така ќе лутаме и ќе бараме начини како да ги задоволиме нашите потреби. Надежта ќе ја насочиме кон други работи, а не кон Бог. За тоа зборува Еремија во Стариот завет кога вели: „Зошто Мојот народ направи две зла: Ме остави Мене, Изворот на живата вода, та си ископа кладенци за себе, испукани кладенци што не можат да држат вода“ (Еремија 2:13).
Честопати грешиме само за да ги задоволиме нашите потреби. Кажуваме грешни зборови или слушаме грешни зборови, кои ни создаваат дупки во срцето. Можеби се извршени грешни дела над нас или ни згершиле со тоа што не направиле ништо за нас. Сето тоа го свртува умот на погрешна страна.
Честопати грешиме само за да ги задоволиме нашите потреби. Кажуваме грешни зборови или слушаме грешни зборови, кои ни создаваат дупки во срцето. Можеби се извршени грешни дела над нас или ни згершиле со тоа што не направиле ништо за нас. Сето тоа го свртува умот на погрешна страна.
„Човекот, кој свртува од патот на разумот, ќе почива во собранието на мртвите“ (Поговорки 21).
„Пазете ги и вршете ги сите заповеди што ви ги наредувам денес, за да живеете и за да се размножувате, и за да влезете и да ја земете во сопственост земјата што Господ, со заклетва, им ја вети на вашите татковци. Спомнувај си за целиот пат по кој Господ, твојот Бог, те водеше низ пустината во овие четириесет години за да те смири, за да те испита и за да дознае што ти е во срцето: дали сакаш да ги дрзиш неговите заповеди или не сакаш. Те смируваше и те мореше со глад, а потоа те хранеше со мана, за која не знаевте ни ти ниту твоите татковци, за да ти покаже дека човекот не живее само од лебот, туку дека човекот живее од сѐ што излегува од Господовата уста. Твојата облека на тебе не се искина ниту нозете ти отечуваа во овие 40 години. Тогаш признај во своето срце дека Господ, твојот Бог, те воспитува и те поправува како што човекот го воспитува својот син. И пази ги заповедите на Господа, својот Бог, одејќи по Неговите патишта и боејќи се од Него! Па Господ , твојот Бог, те води во добра земја: во земја на потоци и извори, на подземни води што извираат во долините и по бреговите; во земја на пченица и јачмен, на винови лози, на смокви и капинки, во земја на мед и маслинки; во земја во која нема да јадеш сиромашки леб, и каде ништо не ќе ти недостига; во земја каде што камењата имаат железо и каде што ќе вадиш бакар од нејзините ридови. Ќе јадеш до наситка и ќе Го благословуваш Господа, својот Бог, заради добрата земја што ти ја даде”. „Внимавај да не Го заборавиш Господа, својот Бог, занемарувајќи ги Неговите заповеди, Неговите одредби и Неговите закони што ти ги давам денес. И откако ќе се најадеш до ситост, откако ќе изградиш убави куки и ќе се населиш во нив; кога крупниот и ситниот добиток ќе ти се намножи; кога ќе насобереш сребро и злато, и кога сѐ твое ќе напредува, тогаш немој да се воздигне твоето срце и да Го заборавиш Господа, својот Бог, Кој те изведе од египетската земја, од куќата на ропството; Кој те поведе низ онаа голема и страшна пустина, низ земјата на огнени змии и скорпии, низ сув и безводен крај; Кој ти извади вода од цврста карпа; Кој те хранеше во пустината со мана, непозната на твоите татковци, за да те смири и за да те испита, па да бидеш среќен на крај.Тогаш не вели во своето срце: ’Со својата моќ и со силата на своите раце го спечалив ова богатство’. Спомни си за Господа, својот Бог! Па тој ти даде сила да го спечалиш богатството, за да го исполни така - како денес -Својот Завет, за кој им се заколна на твоите татковци. (Второзаконие 8).
„Пазете ги и вршете ги сите заповеди што ви ги наредувам денес, за да живеете и за да се размножувате, и за да влезете и да ја земете во сопственост земјата што Господ, со заклетва, им ја вети на вашите татковци. Спомнувај си за целиот пат по кој Господ, твојот Бог, те водеше низ пустината во овие четириесет години за да те смири, за да те испита и за да дознае што ти е во срцето: дали сакаш да ги дрзиш неговите заповеди или не сакаш. Те смируваше и те мореше со глад, а потоа те хранеше со мана, за која не знаевте ни ти ниту твоите татковци, за да ти покаже дека човекот не живее само од лебот, туку дека човекот живее од сѐ што излегува од Господовата уста. Твојата облека на тебе не се искина ниту нозете ти отечуваа во овие 40 години. Тогаш признај во своето срце дека Господ, твојот Бог, те воспитува и те поправува како што човекот го воспитува својот син. И пази ги заповедите на Господа, својот Бог, одејќи по Неговите патишта и боејќи се од Него! Па Господ , твојот Бог, те води во добра земја: во земја на потоци и извори, на подземни води што извираат во долините и по бреговите; во земја на пченица и јачмен, на винови лози, на смокви и капинки, во земја на мед и маслинки; во земја во која нема да јадеш сиромашки леб, и каде ништо не ќе ти недостига; во земја каде што камењата имаат железо и каде што ќе вадиш бакар од нејзините ридови. Ќе јадеш до наситка и ќе Го благословуваш Господа, својот Бог, заради добрата земја што ти ја даде”. „Внимавај да не Го заборавиш Господа, својот Бог, занемарувајќи ги Неговите заповеди, Неговите одредби и Неговите закони што ти ги давам денес. И откако ќе се најадеш до ситост, откако ќе изградиш убави куки и ќе се населиш во нив; кога крупниот и ситниот добиток ќе ти се намножи; кога ќе насобереш сребро и злато, и кога сѐ твое ќе напредува, тогаш немој да се воздигне твоето срце и да Го заборавиш Господа, својот Бог, Кој те изведе од египетската земја, од куќата на ропството; Кој те поведе низ онаа голема и страшна пустина, низ земјата на огнени змии и скорпии, низ сув и безводен крај; Кој ти извади вода од цврста карпа; Кој те хранеше во пустината со мана, непозната на твоите татковци, за да те смири и за да те испита, па да бидеш среќен на крај.Тогаш не вели во своето срце: ’Со својата моќ и со силата на своите раце го спечалив ова богатство’. Спомни си за Господа, својот Бог! Па тој ти даде сила да го спечалиш богатството, за да го исполни така - како денес -Својот Завет, за кој им се заколна на твоите татковци. (Второзаконие 8).
No comments:
Post a Comment